Dyskineza łopatki to zaburzenie ruchu, które może powodować ból i ograniczenie zakresu ruchu w obrębie barku. Jest to częsty problem, który dotyka wielu osób, zwłaszcza tych, którzy wykonują intensywne ćwiczenia lub pracują w pozycjach wymagających podnoszenia ramion. W tym artykule dowiesz się, czym jest dyskineza łopatki, jakie są jej przyczyny, objawy i leczenie, oraz jak zapobiegać jej wystąpieniu. Zapraszamy do lektury!
Im więcej rzeczy dostrzegasz w analizie ludzkiego ciała, tym większe szanse, że zabezpieczysz lub wyciągniesz klienta z ewentualnej kontuzji. Czy to oznacza, że każdy trener musi zabierać się za fizjoterapie? No właśnie niekoniecznie. Możesz skorzystać z prostych narzędzi, które ułatwią Ci pracę.
W tym artykule przedstawię, jak wyglądają fakty, a jak wygląda „wydaje mi się”, „jestem przekonany”. Obalmy kilka mitów, ponieważ szamanizm wkracza na coraz wyższy poziom niczym Diablo IV.
Ból barku jest częstym schorzeniem układu mięśniowo-szkieletowego. Częstość występowania tej choroby w populacji ogólnej w ciągu życia wynosi do 67% , a chorobowość punktowa waha się od 6,9% do 26%. Szacowana roczna zapadalność wynosi 20,6 na 1000 osób.
U osób z bólem barku opisywano występowanie zaburzeń ruchowych łopatki, zwanych także dyskinezą łopatki. W kilku badaniach zaobserwowano związek bólu barku ze zmniejszonym tylnym pochyleniem łopatki, rotacją do góry i rotacją zewnętrzną podczas unoszenia ramienia.
Badanie łopatki ma na celu ustalenie czy zaburzona praca w stawie ramienno- łopatkowym, bierze udział w dysfunkcji barku. Obecnie jest to najlepsza opcja dostępna dla klinicystów. Nawet patrząc przez pryzmat tendopatii konfliktu podbarkowego możemy wyraźnie zobaczyć, że stabilizacja łopatki, ruchomość, anomalie itp. są mocno skorelowane z obręczą barkową. Za pomocą tak prostego schematu dochodzimy do wniosku, że stabilizacja łopatki ma wpływ na leczenie SIS.
Oczywiście sama ocena łopatki nie może być jedyną propozycją badania. Należy również uwzględnić program kontroli motorycznej. Łopatka jest kluczowa dla efektywnej funkcji kończyny górnej, a utrata jej funkcji ma wpływ na uraz barku, objawy i funkcję kończyny górnej.
Celem tego artykułu jest przedstawienie ram oceny i leczenia dyskinezy łopatki (SD) w kontekście tego, co obecnie wiadomo na temat jej roli w objawach i patologii oraz tego, jak oceniamy i rehabilitujemy dysfunkcję łopatki. Dlatego też nie trzeba tłumaczyć, że odstające łopatki, asymetryczne ustawienie odbiegające od prawidłowego wzorca jest kluczowe w leczeniu kontuzji i może być potencjalną przyczyną.
Autorzy przedstawiają aktualne, oparte na dowodach naukowych ramy dla oceny terminologii i oceny łopatki, oceniając jej udział w objawach, oraz przedstawiają argumenty przemawiające za ponownym rozważeniem roli samego wzmocnienia w rehabilitacji SD. Wiadomo, że dyskineza łopatki (SD) jest patologią i upośledzeniem pracy kończyny górnej. Dlatego też ocena klienta powinna nie tylko skupiać się na testach diagnostycznych, ale optymalizacji pracy, ruchu i pozycji łopatki.
Czyli jeśli za pomocą testów funkcjonalnych stwierdziliśmy nieprawidłowość pracy łopatki powinniśmy dobrać ćwiczenia, parametry treningowe by zapewnić odpowiedni bodziec do stabilizacji dla jakże ważnej kinematycznie kości?
Zaczynając przygodę z łopatką powinniśmy ocenić jej pracę, czyli warto wziąć na warsztat siłę mięśniową zębatego przedniego, czworobocznego i równoległobocznego. Osłabienie czy też niewydolność funkcjonalna tych mięśni ma znaczący wpływ na funkcję łopatki.
Zastosowanie testów korekcji łopatki podczas ruchów prowokacyjnych może pomóc w ocenie udziału SD w objawach i funkcji oraz dostarczyć wskazówek dotyczących rehabilitacji. Gdy SD jest powiązana z objawami klinicznymi, określenie, czy SD ma charakter patoanatomiczny (np. złamanie obojczyka lub łopatki, uszkodzenie stawu AC, uszkodzenie nerwu) czy patofizjologiczny (np. brak równowagi mięśniowej, zahamowanie, naprężenie, osłabienie) może pomóc w kierowaniu leczeniem.
Mówi się, że dysfunkcje łopatki są bardziej związane z kontrolą motoryczną, dlatego tak ważny jest proces rehabilitacyjno-treningowy by dodać feedback klientowi.
Kontrola motoryczna jest produktem percepcji i przetwarzania sensorycznego i obejmuje integrację informacji wizualnych, przedsionkowych i innych sensorycznych. W świetle dzisiejszej nauki i dowodów wykazano, że świadoma korekcja (wstępne ustawienie mięśni), wizualne, słuchowe i kinestetyczne informacje zwrotne poprawiają pozycję łopatki i aktywność mięśni. Autorzy postulują, że bardziej proprioceptywne podejście do rehabilitacji łopatki oparte na "feedback" może być bardziej skuteczne w przywróceniu kontroli łopatki w łańcuchu kinetycznym.
Korzystając z doświadczenia klinicystów i najlepszych dostępnych dowodów, badanie jakościowe w celu określenia obecności lub braku udziału łopatki w dysfunkcji barku jest obecnie najlepszą opcją szeroko dostępną dla klinicystów. W przyszłych badaniach należy podjąć próbę standaryzacji podejść metodologicznych, aby dokonać lepszych porównań między badaniami i wygenerować wyniki wyższej jakości. Wreszcie, należy ponownie rozważyć podejście do rehabilitacji, w którym głównym celem będzie poprawa kontroli motorycznej, a nie zwiększanie siły.
W momencie, gdy mamy duże zaburzenia pracy łopatki, wychodzi nam multum testów pozytywnych to sam trening na zasadzie „po prostu ćwiczcie” nie pomoże za dużo. Dlatego tak istotne jest dodanie specjalistycznych ćwiczeń, które mają na celu przywrócenie na tyle ile jest to możliwe kinematycznej funkcji łopatki.
Oczywiście znajdziecie badania, w których dumnie mówi się, iż praca nad łopatkami nie ma znaczenia, mogą być krzywe i tyle. Jednakże gdy zagłębimy się w owe badania dojdziemy do wniosku, że są tragicznie przeprowadzone i mają bardzo dużo ograniczeń. Przykładowo ograniczenia jakie możemy zobaczyć to:
Terapeuci i pacjenci nie zostali zaślepieni w kwestii przydziału leczenia ze względu na charakterystykę interwencji.
Kryteria klasyfikowania zaburzeń ruchu łopatki nie są dobrze ugruntowane w piśmiennictwie
Wyniki nie powinny być uogólniane na osoby o różnych cechach osób włączonych do tego badania.
Protokół leczenia obu grup był wykonywany dwa razy w tygodniu przez osiem tygodni, co może nie mieć zastosowania u niektórych pacjentów w praktyce klinicznej, zmniejszając zewnętrzną wiarygodność tego badania.
Procedura normalizacji EMG mogła mieć wpływ na wyniki aktywności mięśnia łopatki, a idealne dawkowanie lub czas trwania interwencji ruchowych i treningu ruchowego nie są znane.
Dlatego przyszłe badania powinny być prowadzone z różnymi dawkami i dłuższymi protokołami SMT, aby wzmocnić dowody dotyczące wpływu na poczucie własnej skuteczności bólu, czasu aktywacji mięśnia łopatki oraz mechanizmów procesów bólowych, takich jak próg bólu uciskowego, sumowanie bólu i warunkowa modulacja bólu.
Ponadto w przetwarzaniu aktywności mięśni należy rozważyć inne protokoły normalizacyjne.
Wynik innych badań dosadnie pokazują, że system ćwiczeń dla łopatki SMT istotnie zmniejszyło rotację wewnętrzną łopatki podczas unoszenia i opuszczania ramienia w płaszczyźnie strzałkowej i łopatkowej (średnia różnica [MD]: wahała się od 2,8 do 4,1 oraz przy niższych kątach uniesienia i opuszczenia ramienia w płaszczyźnie czołowej (MD: 3,4 i 2,4, W obu grupach nastąpiła znaczna poprawa bólu, niepełnosprawności, unikania strachu, kinesiofobii i zmiany samooceny w ciągu 4 tygodni i przez pozostałe 8 tygodni.
Każda metoda poprawiająca pracę łopatki jest warta zastosowania. W mojej ocenie niewielkie asymetrie występują w organizmie i to jest rzecz naturalna jednak gdy jeden bark wywaliło do góry i to wyraźnie widać to już jest powód do dalszych rozważań ponieważ może mieć to wpływ na wystąpienie potencjalnej kontuzji. Dlatego też kochani nie działajmy w sferze „wydaje mi się”, „jestem przekonany” tylko zastosujmy to co już nauka odkryła dawno temu i działa.
Nie wymyślajmy koła na nowo, gdyż gówno nigdy nie będzie czekoladą nawet jak ubierzemy w sreberko czekolady Milka.
Dlatego nie idźcie za prądem, że jakieś ćwiczenie jest instagramowe i modne. Wcale nie musi działać. Niestety coraz częściej wykorzystuje się magie łatki szkoleniowca jako wiarygodności. Nic bardziej mylnego. Znam świetnych szkoleniowców których polecam i podziwiam oraz takich co chyba wygrali plakietkę w Lay's.
Jesteś kowalem swojego losu, warsztatu pracy, więc dobieraj narzędzia które Ci się przydają. Nie mniej przekonań a wiedzę, bo gdy nie ma nauki tworzy się opinia a gdy nie ma wiedzy, przekonanie. Przekonanie to iluzja wiedzy. Dawajcie ludziom wartość, bądźcie skuteczni a będziecie mieli korzyści
Dajcie znać czy sami pracujecie nad obszarem łopatki oraz czy zauważyliście poprawę w funkcjonowaniu kończyny górnej. Kogo również obserwujecie jako wartościową osobę z wiedzą?
